Misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink schrijft: Het was ‘de week van Badr’, waarbij vooral opvalt hoe argeloos sommige bekende ‘media-Nederlanders’ in het leven staan. Evert Santegoeds maakte geen goede beurt door het op te nemen voor Estelle Gullit, uitgever en organisator Yves Gijrath wreef zijn ogen uit toen hij hoorde wat voor beest zijn beschermeling Badr soms is. Auke Kok schrijft erover in het Parool:
Gijrath, een heertje met een zangerige bariton, lijkt fysiek noch mentaal opgewassen te zijn tegen de rauwe wereld van het kickboksen. Hij is van de glossy’s en de miljonairsbeurzen. Bij toeval kwam de mediaondernemer in contact met Hari en dat leidde tot ‘lange, intieme’ gesprekken over het leven, sport, van alles. En welk maatschappelijk onderwerp ook ter tafel kwam, Hari was op de hoogte, en oordeelde mild. “Zachtmoedig,” zei Gijrath boven het verkeer op de Parnassusweg in Zuid. “Humaan. Ontwikkelde jongen. Denker op gymnasiumniveau.”
Eerder al ging een andere vriend van Badr, tevens vriend van Gijrath, voor schut. Leon de Winter, columnist van Elsevier. Waar Gijrath duidelijk te kennen gaf dat hij geschrokken was van wat hij later over Badr hoorde en voldoende realiteitszin aan de dag legde, hoor je van De Winter niks over terugkomen op zijn foute inschatting, argeloosheid, naïviteit en erger. Nu noemt De Winter zich waarschijnlijk ook geen journalist, dus hij mag verzinnen wat hij wil, maar als je weet van de afpersingen en de vele mishandelingen, de manier waarop Badr bij verschillende gelegenheden totaal door het lint is gegaan, en je blijft achter zo’n tekst als dit staan (zie HIER op de site van Quote), dan kun je je afvragen wie er hier het meest gestoord is.
